اتصال قطعات به همدیگر با استفاده از حرارت و البته بدون استفاده از فشار و مواد پرکننده اضافی را جوشکاری میگویند. در فرایند جوشکاری مصالحی که باید به یکدیگر وصل شوند را فلز مبنا میگویند و به موادی که این اتصالات را بوجود میآورند فلز پرکننده یا فلز جوش میگویند. از آنجایی که برای حرارت دادن و ذوب شدن مواد روشهای مختلفی وجود دارد جوشکاری نیز انواع مختلفی دارد. در ادامه با ما همراه باشید تا مهمترین و کاربردیترین روش جوشکاری یعنی جوشکاری آرگون را با یکدیگر بررسی کنیم.
پرکاربردترین نوع جوشکاری که با کمک گاز محافظ انجام میشود، جوشکاری آرگون است. این نوع جوشکاری حالتی از جوش ذوبی است که نام دیگر آن جوشکاری TIG نیز میباشد. این روش به کمک گرمای ناشی از قوس الکتریکی انجام میشود.
در دهه 40 میلادی درست زمانی که روش مناسبی برای جوش آلومینیوم نبود “راسل مردیت” این نوع جوشکاری را ابداع کرد. جوشکاری تیگ به قدری چشمگیر بود که صنایع دیگر از آن استقبال کردند. جوشکاری TIG در قرن 20 رشد قابل توجهی داشت و باعث ایجاد اختراعات مهمی شد. امروزه در بزرگترین صنایع، از این نوع جوشکاری استفاده میشود.
گاز آرگون به عنوان یک محافظ عمل میکند به گونهای که در طول فرایند ناحیه جوش و الکترود را از آلودگی محافظت میکند. گاز آرگون در سطح فلز پراکنده شده و باعث ایجاد اتمسفر خاصی شده که جوشکاری را در برابر آلایندگیهای خارجی عایق میکند. در این روش نوک الکترود را به قطعه مورد نظر نزدیک میکنیم تا گرما به قطعه کار منتقل شده و شرایط ذوب فراهم شود. از لایه گاز محافظ در زمان ایجاد قوس استفاده میشود. بهترین گاز برای استفاده، گاز آرگون است و دلیل نامگذاری جوش آرگون به دلیل استفاده از این نوع گاز است. در بین صنعتکاران ایرانی این نوع جوش به جوش آلومینیوم معروف است. نام جدید این فرآیند G.T.A.W و نام آلمانی آن TIG است. همانطور که از نام این فرآیند پیداست، گاز محافظ آرگون است که ترکیب این گاز با گاز هلیوم کاربرد بیشتری دارد. دلیل استفاده از هلیوم این است که این گاز قدرت قوس را افزایش میدهد و بنابراین میتوان سرعت جوشکاری را افزایش داد و همچنین باعث خروج بهتر گاز از ناحیه جوش میشود. باید در نظر داشته باشیم که هر چه نوک الکترود تنگستن به فلز نزدیکتر باشد، قوس کوچکتر و هرچقدر که نوک الکترود دورتر باشد قوس تشکیل شده بزرگتر خواهد بود.
اولین مرحله رعایت نکات ایمنی است. قبل از انجام جوشکاری باید تمامی نکات امنیتی را رعایت کنید. مرحله بعد متصل کردن تورچ و پدال پا به دستگاه جوشکاری است. تمامی تورچهای جوشکاری نازل سرامیکی دارند که به دستگاه جوشکاری وصل میشوند. بعد از وصل کردن تورچ به اینورتر پدال پا را نیز به دستگاه وصل کنید. مهمترین مرحله جوشکاری تیگ اعمال صحیح تنظیمات جوشکاری است. از آنجایی که ضخامت فلزات مختلف با یکدیگر متفاوت است باید قبل از انجام جوشکاری متناسب با جنس و ضخامت فلز تنظیمات اینورتر را انجام دهید. مرحله بعدی تعیین میزان ضخامت الکترود است که به ضخامت و جنس فلز بستگی دارد، بعد از انتخاب الکترود جریان گاز را تنظیم کنید جریان گاز باید متناسب با نوع جوشکاری مشخص شود در این مرحله میتوانید از گاز آرگون و یا ترکیب دوگاز آرگون و هلیوم استفاده کنید. حال نوبت به تنظیم آمپر دستگاه جوشکاری میرسد، هرچه ضخامت فلز بیشتر باشد درجه آمپر نیز باید بالاتر برود.
تمیز کردن سطح فلزی که قرار است جوشکاری را انجام بدهید بسیار مهم است چراکه از بروز عیوب جوش جلوگیری میکند. کولت جوشکاری پیچی دارد که با باز کردن آن میتوانید الکترود را داخل تورچ قرار دهید. نوک الکترود باید 3ونیم سانتی متر از نوک غلاف محافظ کولت بیرون باشد. ثابت نگه داشتن فلز نیز بسیار مهم است، پس بهتر است برای ثابت نگه داشتن آن از گیره یا فیکسچر میز استفاده کنید تا مانع از حرکت فلز حین جوشکاری شوید. اگر مبتدی هستید بهتر است چند خال جوش را برای ثابت نگه داشتن دو قطعه فلز ایجاد کنید. در جوشکاری تیگ شما از دو دست خود باید استفاده کنید. تورچ را در زاویه 75 و فیلر را نیز در زاویه 15 درجه نگه داشته و سعی کنید با حرکت دادن تورچ و فیلر جوشکاری بکنید! مراحل جوشکاری آرگون پیچیدگی خاصی ندارد اما مهارت و تجربه زیادی احتیاج دارد اگر به این شغل علاقه دارید میتوانید با شرکت در دوره آموزش جوشکاری آرگون در آموزشگاه فنون برق، جوشکاری آرگون را از صفر تا صد به صورت کاملا عملی فرا بگیرید.
همانطور که گفتیم جوش آرگون یکی از روشهای جوشکاری ذوبی است که در صنایع و شرکتهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. با استفاده از این روش جوشکاری میتوانیم هر فلزی را در آلیاژها و ضخامتهای مختلف جوش دهیم. جوش آرگون نیز به مهارت و تجربه نیاز دارد. با توجه به اینکه جوشکاری آرگون گستره وسیعی دارد و در صنایع مختلف مورد استفاده قرار میگیرد، در زیر به شرح کاربردهای جوشکاری تیگ میپردازیم.
جوشکاری آرگون در اتصال لولههای تحت فشار کاربرد فراوانی دارد. از این روش جوشکاری برای جوشکاری صفحات نازک و ظریف استفاده میشود. تنها افرادی قادر به انجام فرایند جوشکاری تیگ هستند که در این زمینه متخصص باشند چرا که جوشکار برای انجام جوشکاری به مهارت و تجربه بالایی نیاز دارد. رایجترین موارد استفاده از جوشکاری آرگون در جوشکاری مس و جوشکاری آلومینیوم با آرگون میباشد. جوشکاری گاز آرگون در صنایع پتروشیمی، دریایی و تجهیزات نظامی نیز کاربرد دارد.
همانطور که گفته شد جوشکاری تیگ جزو جوشکاری ذوبی است و با کمک آن میتوانیم انواع فلزات کربنی و آلیاژی را جوش دهیم. فلزات از آلیاژهای مختلفی ساخته میشوند و جوشکاری کردن آنها با یکدیگر متفاوت است. با استفاده از جوش آرگون میتوانیم بیشتر فلزات مثل فولاد کربنی، استیل، چدن، مس و فلز آلومینیوم را به یکدیگر جوش دهیم.
از الکترودهای تنگستن در جوشکاری آرگون استفاده میشود. تنگستن نقطه ذوب و رسانایی الکتریکی بالایی دارد که در ادامه به چند مورد اشاره میکنیم.
در این بخش قصد داریم تا مزایای استفاده از جوشکاری تیگ را بیان کنیم. جوشکاری تیگ از پیشرفته ترین روشها است که با استفاده از آن میتوان جوشکاریهای مختلفی انجام داد، همین امر نشان دهنده این است که مزایای این نوع جوشکاری بسیار بالا است. جوشکاری تمیز، پرکاربرد در صنایعی مانند خودرو سازی کشتی سازی و …، کیفیت بالا در جوشکاری رسوبی، کیفیت و دقت در جوشکاری انواع فلزات، مناسب برای اتصال فلزات ظریف، امکان جوشکاری صفحات صاف و فلزات رنگین با دقت بالا از مزایای جوشکاری آرگون است.
مزیت اصلی روش جوش آرگون این است که کنترل الکترونیکی سریعتر و بهتر از روشهای جوشکاری سنتی است. این روش برای جوشکاری فلزات نرمتری مانند آلومینیوم مناسب است و در صنعت خودروسازی رایج است زیرا جوشهای تمیز تولید میکند و سرعت بسیار بالایی دارد.
از مزایای جوشکاری آرگون تمیز بودن آن میباشد. برخلاف جوشکاریهای دیگر اگر فرایند جوشکاری آرگون به درستی انجام شود هیچگونه آلودگی تولید نمیکند و روی فلز لکهای ایجاد نمیکند. مثلا در جوشکاری برق یک لایه از دوده بر روی فلز برجای میماند.
یکی دیگر از مزایای جوشکاری آرگون نفوذ عالی آن است. جوشکاری آرگون امکان نفوذ عالی را فراهم کرده و باعث میشود که جوش محکم و با دوام باشد.
جوشکاری آرگون علاوه بر مزایای زیادی که به آنها اشاره کردیم معایبی نیز دارد اما این معایب به قدری نیست که بخواهد مزایای جوشکاری تیگ را تحت الشعاع قرار بدهد. گرمازدگی به علت کار طولانی، آسیب به وسیله گازهای سمی، اشعههای مادون قرمز از معایب این نوع از جوشکاری است که با رعایت برخی نکات میتوان از بروز هر یک از این مشکلات جلوگیری کرد. یکی از مشکلات معمول در جوش آرگون این است که همیشه باید از گاز آرگون برای جوشکاری استفاده کرد. به عنوان مثال، ترکیب گاز آرگون و دی اکسید کربن برای جوشکاری TIG منجر به آلودگی محیط کار میشود. بنابراین، جوشکارها گزینهای در انتخاب گاز دیگری ندارند. همچنین، عیب یابی فرآیند جوشکاری آرگون برای کسانی که تازه شروع به کار کردهاند کمی دشوار است. زیرا علاوه بر بررسی تنظیمات آمپر و جریان دستگاه جوش، باید شلنگ گاز آرگون و اتصالات آن را از نظر نشتی مورد بررسی قرار داد.
گاز آرگون نکات ایمنی زیادی دارد که باید قبل از استفاده از آن آگاه باشید. این گاز به هیچ وجه سمی نیست و نمیسوزد پس اطمینان داشته باشید که گاز امنی است، اما در صورت کار در محیطی بسته، 38 درصد متراکمتر از هوا است، اما اگر محیط تهویه مناسبی داشته باشد و از این گاز به مقدار محدود استفاده شود، هیچ آسیبی ایجاد نمیکند. توصیه میشود که هنگام جوشکاری با گاز آرگون از کلاه جوشکاری با کیفیت استفاده کنید تا از خود به بهترین نحو ممکن محافظت کنید.
جوش آرگون یکی از روشهای جوشکاری است که امروزه مورد استفاده قرار میگیرد و به دلیل واکنشپذیری شیمیایی نسبتاً کم، میتواند از اکسید شدن جلوگیری کند. این نوع جوش برای اکثر پروفیلهای فلزی و غیرفلزی با ضخامتهای مختلف کاربرد دارد. از مزایای این نوع جوش میتوان به تمیزی، دقت بالا، نیاز به حداقل پاکسازی، کنترل سریع الکترونیکی و … اشاره کرد. برای کاهش و جلوگیری از عوارض جانبی باید از لباس، عینک، دستکش و سایر تجهیزات ایمنی در برابر تشعشع، حرارت و صدای جوشکاری آرگون استفاده کرد.
دیدگاهتان را بنویسید